Μιας και το ρίξαμε στο σουρεαλισμό, δείτε το πραγματικό ρολόϊ που ξεπήδησε από τον πίνακα «The Persistence of Memory» του Νταλί.
Όταν το Industrial design συναντά τον σουρεαλισμό: Το melting clock (το ρολόϊ που λιώνει) είναι σαν να έχει όντως βγει από ένα σουρεαλιστικό πίνακα. Σχεδιασμένο για να μοιάζει με ένα μεγάλο ρολόι τσέπης, ενσωματώνει ακόμη και κουρδιστήρι στην κορυφή, ενώ είναι απόλυτα ισορροπημένο για να κρεμιέται από οποιαδήποτε επίπεδη επιφάνεια με ασφάλεια, δημιουργώντας ένα ξεχωριστό οπτικό εφέ.
Και όχι, δεν στάζει στο πάτωμα!
Αν σας ενδιαφέρει το ρολόϊ «Melting Clock», μπορείτε να το βρείτε σε δεκάδες e-shop με μια απλή αναζήτηση.
Η εμμονή της μνήμης
Η εμμονή της μνήμης είναι ελαιογραφία σε καμβά (1931) του Νταλί. Η σκηνή που απεικονίζεται είναι η πραγματική έρημος κοντά στην Καταλονία της Ισπανίας, όπου έμενε ο Νταλί. Τα ρολόγια που λιώνουν αντιπροσωπεύουν το χάσιμο της σημασίας του χρόνου που θέλει να δείξει ο Νταλί. Τα μυρμήγκια που περπατούν πάνω στο ρολόι αντιπροσωπεύουν τη φθορά του χρόνου. Ο τίτλος του έργου αφορά την ικανότητα της μνήμης να συγκρατείται στον χρόνο καθώς αυτός φθείρεται γύρω της.
Σε όλα τα έργα του, η μεγαλύτερη συνεισφορά του Νταλί στις υπερρεαλιστικές ζωγραφιές ήταν η «παρανοϊκή-κριτική μέθοδός» του, που του επέτρεψε να ζωγραφίζει και να βλέπει δύο διαφορετικά πράγματα στην ίδια στιγμή, στην περίπτωση αυτή ο χρόνος και η φύση. Αυτή η παράξενη έννοια έκανε τις ζωγραφιές του ασυνήθιστες, φανταστικές και μερικές φορές κάπως ανησυχητικές. Αυτά τα τρία χαρακτηριστικά φαίνονται στην Εμμονή Της Μνήμης.
Είναι η πιο διάσημη εικόνα του Νταλί – αυτή όπου η εμμονή της μνήμης γεμίζει την έρημη χώρα. Τούτη η εικόνα, που τρία χρόνια αργότερα (και μέσα από μια περιπετειώδη διαδρομή) κατέληξε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, στάθηκε η γέφυρα για την «κατάκτηση» της Αμερικής από τον Νταλί· το πρώτο ταξίδι του εκεί έγινε το 1934 με πεντακόσια δολάρια που του δώρισε ο Πικάσο.
[ Source: Wikipedia ]